sábado, 28 de marzo de 2020

TROMBA MERELLI 6V

Xa chegado o ano 2020 e co tema do Covid-19 a cousa ía ir lenta; xa fixera o cableado do acelerador, aire, magneto, descompresor, embrague e as abrazadeiras das bigoteiras (que antes ían parafusadas nas manetas), como se pode ver na foto de abaixo.
   

Agora tíñao todo parado porque levara os dous asentos a facerlles uns coiros cunha pel que eu conseguira a bo prezo, a un tapiceiro en Santa Lucía. Logo, o dos remaches, xa sería cousa miña. Cando a xente pon problemas para facer as cousas é mellor facelas un mesmo, penso eu.
E así estaban as cousas en febreiro, pero aínda así, cando o coronavirus chegaba a Italia, eu facía un contacto cun tal Stefano que me vendía unha "Tromba Marelli de 6v" "ideale" para a miña Bianchi 500. Xa o tiña todo mercado, só me quedaba poñer o soporte da matrícula dianteira, facer a instalación eléctrica e por suposto "acender a moto", palabras maiores...


Tromba Marelli Bianchi 500
Llegado el año 2020 y con el tema del Covid-19 la cosa iba a ir lenta; ya había hecho el cableado del acelerador, aire, magneto, descompresor, embrague y las abrazaderas de las bigoteras (que antes iban atornilladas en las manetas), como se puede ver en la foto de abajo.
                
Ahora lo tenía todo parado porque había llevado los dos asientos a hacerles unos cueros con una piel que conseguí a buen precio a un tapicero en Santa Lucía. Luego, lo de los remaches ya sería cosa mía. Cuando la gente pone problemas para hacer las cosas es mejor hacerlas uno mismo, pienso yo.
Y así estaban las cosas en febrero, pero con todo, cuando el coronavirus llegaba a Italia, yo contactaba con un tal Stefano que me vendía una Tromba Marelli de 6V "ideale" para mi Bianchi 500. Ya lo tenía todo comprado, sólo me quedaba poner el soporte de la matrícula delantera, hacer la instalación eléctrica y por supuesto "encender la moto", palabras mayores...

DESEÑANDO AS ESTRIBEIRAS TRASEIRAS



O problema adoita estar en que unhas cousas traen outras, e o chollo non chegaba á fín, senón que se complicaba cada vez máis. O asento traseiro precisaba dunhas estribeiras traseiras que tería que facer, e como sempre, mirando polo grabado de enriba e por fotos da internet.
                                                 

ASENTO TRASEIRO


Como se aprecia na foto, xa estaba o cable do freo traseiro instalado neses dias de novembro cando, facendo unha visita por ebay.it, apareceu unha desas cousas pendentes. 

Como se aprecia en la foto, ya estaba el cable del freno trasero instalado en esos días de noviembre cuando, haciendo una visita por ebay.it apareció una de las cosas que tenía pendientes.

Asento traseiro
Asiento trasero
                                                                           
En moi bo estado, como se pode ver.
                                                   En muy buen estado como se puede ver

Un asento traseiro da época, específico da moto non, pero que me podía ir perfecto depois duns axustes. Todo consistiría en baixalo un pouco e en buscarlle uns muelles.

Un asiento trasero de la época, específico de la moto no, pero que me podía ir perfecto después de unas modificaciones. Todo consistiría en bajarlo un poco y en buscarle unos muelles.


Xa modificado e cuns muelles mercados no foro lamaneta.
                      Ya modificado y con unos muelles comprados a través del foro lamaneta

FACENDO CABLEADO DOS FREOS

       
Tocaba poñer agora a cadea da distribución, esta parte nunca se chegara a montar, como tampouco o embrague. A cadea compráraa igual cá da magneto á Feked, en Inglaterra. Ao embrague non lle tocara, estaba bastante ben, agás a variña accionadora que a tivera que facer. Chegou o verán do 2019 e tocaba descansar. Só quedaban detalles ou eso pensaba eu, hahaha...
Á volta do verán púxenme co cable do freo traseiro. Só tiña as fotos de internet e o grabado do manual;  costoume traballo entender o sistema e sacalo para adiante, sobre todo porque aínda que tardei, decateime de que cortaran un tope nalgún momento, cando cambiaran o sistema de freado ao poñer o cambio de marchas ao pé. Por iso non conseguía entender o sistema de freo baseado na funda do cable, como nas Bultaco vaia.

                                     
Cable do freo traseiro xa rematado.
Cable del freno trasero ya acabado


Ahora tocaba poner la cadena de la distribución, esta parte nunca se había llegado a montar, como tampoco el embrague. La cadena la había comprado igual que la de la magneto a la Feked, en Inglaterra. Al embrague no le había tocado, estaba bastante bien, excepto la varilla accionadora que la había tenido que hacer.
Llegó el verano del 2019 y tocaba descansar. Sólo quedaban detalles, o eso pensaba yo, jajaja...
A la vuelta del verano me puse con el cable del freno trasero. Sólo tenía las fotos de internet y el grabado del manual. Me costó trabajo entender el sistema y sacarlo para adelante, sobre todo porque, aunque tardé, me di cuenta de que habían cortado en algún momento un tope, al cambiar el sistema de frenado al poner el cambio de marchas al pie. Por eso no conseguía entender el sistema de freno basado en la funda del cable, como en las Bultaco, vaya.


FARO MARELLI


Como xa contara, o foco que reparara non era o orixinal da moto. Nas motos desa época , en Italia, levavan todas o mesmo tipo "Faro Marellone o Marellino con devio luce siringa". O que viña sendo un faro Marelli cun sistema de cambio de larga e curta no manillar en forma de xiringa (tamén o levaban nesa época as motos alemás, pero feito por Bosch). Material difícil de atopar e moi caro...Cada vez que miraba fotos do mecanismo deses focos por dentro alucinaba, por iso non o puiden deixar pasar cando o atopei en ebay.it.¡ Era a guinda da moto!        

Vídeo do mecanismo en YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=zqCJ4nTYBrg
                                                                   
Detalle da chave de luces rota. Cousas dunha mala embalaxe.
Detalle de la llave de luces rota. Cosas del mal embalaje.
Mecanismo interno Faro Marelli
Vista exterior do foco xa pintado.
Vista exterior del foco ya pintado

Como ya había contado, el foco que había reparado no era el original de la moto. Las motos de esa época, en Italia, llevaban todas el mismo tipo "Faro Marellone o Marellino con devio luce siringa". Lo que venía a ser un faro Marelli con un sistema de cambio de larga y corta en el manillar en forma de jeringa (también lo llevaban en esa época las motos alemanas, pero hecho por Bosch). Material difícil de encontrar y muy caro. Cada vez que miraba fotos del mecanismo de eses focos por dentro alucinaba, por eso no lo pude dejar pasar cuando lo encontré en ebay.it. ¡Era la guinda de la moto!
Vídeo del mecanismo en YouTube https://www.youtube.com/watch?v=zqCJ4nTYBrg

MATERIAL PARA CROMAR



 A estas alturas xa tiña un bo lote para levar a cromar: o silencioso do escape, as estrelas da forquiña que me fixeran tamén por laser, os tubos do aceite que fixera eu de novo, así como o da gasolina (un traballiño importante tamén, de soldadura a estaño con adaptación de rácores) ou a tapa do depósito feita dun apaño mercado por internet.
Tiña tamén o problema da culata da moto, que era máis un tema de estética ca outra cousa, pero un problema. Nadie me quixera soldar as fendas e as fallas de material, debido a mala calidade do aluminio desas épocas, nadie se atrevía... hahaha!. Xa fora soldada no seu momento cando rompeu dende dentro, e quedara ben bastante ben, pero por fora non se pararan. Ante esa situación, e mentres non escontrara outra no futuro, ía  reparala remodelándoa con masilla de dous compoñentes e pintándoa. O  resultado... ó acender a moto.                       
                               
                                         

A estas alturas ya tenía un lote importante para llevar a cromar: el silencioso del escape, las estrellas de la horquilla que me habían hecho también por láser, los tubos del aceite que había hecho yo de nuevo, así como el de la gasolina (un buen trabajo también, de soldadura a estaño con adaptación de rácores) o la tapa del depósito hecha de un apaño comprado por internet.

Tenía también el problema de la culata de la moto, que era más un tema de estética que otra cosa, pero un problema. Nadie me había querido soldar las grietas y las faltas del material, debido a la mala calidad del aluminio de esas épocas, ¡nadie se atrevía...jajaja! Ya había sido soldada en su momento cuando rompió desde dentro y había quedado bastante bien, pero por fuera no se habían parado. Ante esta situación y mientras no encontrara otra en el futuro, iba a arreglarla remodelándola con masilla de dos componentes y pintándola. El resultado...al encender la moto.       

viernes, 27 de marzo de 2020

PLANTEXANDO A COROA DE ARRASTRE

Xa case rematara coa rebarbadora
Ya casi había acabado con la rebarbadora
Abrazadeiras rematadas Bianchi 500
Abrazaderas acabadas Bianchi 500
Detalle da coroa antiga e da  coroa nova que mercara para cortala e aproveitar a parte exterior.
Detalle de la corona antigua y de la corona nueva que había comprado para cortarla y aprovechar la parte exterior.

Coroa rematada, só pendente de soldarlle os radios.
                                  Corona acabada, sólo pendiente de soldarle los radios

DESEÑANDO AS ABRAZADEIRAS DO GUIADOR


O tubo de escape estaba rematado. Andabamos pola primavera do 2019 e tiña mais cousas que facer: a coroa de arrastre (a que tiña a moto estaba gastada e ademais non era orixinal) e as abrazadeiras do guiador (problema gordo polo troco de forcanza).
                                                              
As abrazadeiras decidín tamén, despois de darlle moitas voltas, facelas por unha cara por láser e logo traballalas eu coa rebarbadora. O mesmo que faría logo coa coroa de arrastre. Tiña ao meu fillo, o futuro enxeñeiro mecánico, co Solidworks facéndome o deseño das pezas.

El tubo de escape estaba acabado. Andábamos por la primavera del 2019 y tenía más cosas que hacer: la corona de arrastre (la que tenía la moto estaba gastada y además no era la original) y las abrazaderas del manillar (problema gordo por el cambio de horquilla).

Las abrazaderas decidí también, después de darle muchas vueltas, hacerlas por una cara por láser y después trabajarlas yo con la rebarbadora. Lo mismo que haría después con la corona de arrastre. Tenía a mi hijo, el futuro ingeniero mecánico, con el Solidworks haciéndome el diseño de las piezas.
                                                                   
                               



                                               

FACENDO O TUBO DE ESCAPE

       
Xa sabía había tempo que o colector do escape ía  ser un burato para os cartos, por iso o silencioso tiña que ser cousa miña. As cousas que atopaba para comprar non me convencían, e total para cortar por aquí e soldar por alá e logo ter que levar igual a cromar... Así que, partindo dunha tubería de pellet e de dous adornos de teito de lámpada, facendo eu a "cola de peixe" dunha chapa que encontrei polo garaxe, conseguín facer algo decente co tema. Vaian unhas fotos: do que tiña que facer e do que chegueí a conquerir.

 
Detalle das partes do silencioso
Detalle de las partes del silencioso
Tubo de pellet e adornos de lámpada
Tubo de pellet y adornos de la lámpara
Silencioso rematado despois de vir de soldar.
                                        Silencioso acabado después de venir de soldar

Hacía tiempo que sabía que el colector del escape iba a ser un agujero para mi bolsillo, por eso el silencioso tenía que ser cosa mía. Las cosas que encontraba para comprar no me convencían, y total para cortar por aquí y soldar por allá y luego tener que llevar a cromar de nuevo... Así que, partiendo de una tubería de pellet y de dos adornos del techo de la lámpara, haciendo yo la "cola de pez" de una chapa que encontré por el garaje, conseguí hacer algo decente con el tema. Aquí os pongo unas fotos de lo que tenía que hacer y de lo que llegué a conseguir.

PECHANDO O MOTOR

   
A principios de novembro recibín o cegoñal xa reparado. Só quedaba montalo todo e que encaixara. Levava moito tempo esperando este momento...podería pechar o motor dunha vez por todas.
Detalle das carcasas e cegoñal motor Bianchi 500
Detalle de las carcasas y cigüeñal motor Bianchi 500
Primeira parte do motor pechada.
Primera parte del motor cerrada
Bloque e Pistón Bianchi 500
Finalizaba o 2018 e eu xa estaba pensando en como facer o tubo de escape enteiro. O silencioso que tiña a moto era un mal remendo e o colector que era orixinal, estaba moi estragado. Así, despois de facer un modelo en tubo de pvc do colector, falei cunha empresa das Galanas, para que mo fixeran en inox. Saiume nun ollo da cara a broma, pero era o que quedaba, non había outra.
 


A principios de noviembre recibí el cigüeñal ya reparado, sólo quedaba montarlo todo y que encajara. Llevaba mucho tiempo esperando este momento...podría cerrar el motor de una vez por todas.

Finalizaba el 2018 y yo ya estaba pensando en como hacer el tubo de escape entero. El silencioso que tenía la moto era un mal remiendo y el colector, que era original, estaba muy estropeado. Así, después de hacer un modelo en tubo de pvc del colector, hablé con una empresa de As Galanas para que me lo hiciera en inox. Me costó un ojo de la cara la broma, pero era lo que había, no me quedaba otra.


MONTANDO AS PARTES PINTADAS

A moto xa tiña moi boa pinta, ata a caixa de cambio estaba montada, despois do traballo que me dera refundir as mellores partes de cada unha.
La moto ya tenía muy buena pinta, hasta la caja de cambio estaba montada, después del trabajo que me costó refundir las mejores partes de cada una
     
Nesta foto pódese ver o proxecto de colector de escape pendente de facer.
En esta foto se puede ver el proyecto de colector de escape pendiente de hacer.

A DINAMO MARELLI



Ata catro veces cheguei a repintar o depósito.Todo polo tema dos filetes. Ao principio pintara unha cor, logo a outra, e logo fixera o filete enriba da unión das duas cores. Non me gustaba o resultado, facía un resalte desagradable. Despois tenteino deixando unha franxa do ancho do filete e pintando por riba. Quedaba mellor pero aínda así, notábase. Así que me arrisquei e como tiña un bote de laca acrílica doutro traballo que fixera,  pulín todo o depósito cunha lixa fina de auga, e laqueino todo, coas pegatas xa postas, co desastre que podía resultar. O resultado na foto está...
                 
        
Despois do verán, da saturación que tivera coa pintura, chamei a Barcelona para que me devolvesen o cegoñal, xa era tempo de tomar outros camiños. Entre o tempo que tardaron en devolvermo e o de levalo  a Rectificados Compostela, onde me dixeran que mo arranxarían, deille un repaso á Dinamo Marelli 30W 6V: engraxándoa,  cambiándolle as escobas que mercara nun electricista dos de antes, traballándoas un pouco para que entrasen ben e pintado a tapa exterior.
             
Dinamo Bianchi 500 Marelli 30W 6V.

Hasta cuatro veces tuve que pintar el depósito. Todo por culpa de los filetes. Al principio pintara un color, después el otro, y después hice el filete encima de la unión de los dos colores. No me gustaba el resultado, hacía un resalte desagradable. Más tarde lo intenté dejando una franja del ancho del filete y pintando por encima. Quedaba mejor, pero aún así, se notaba. Así que me arriesgué y como tenía un bote de laca acrílica de otro trabajo que había hecho, pulí todo el depósito con una lija fina de agua, y lo laqueé todo, con las pegatas ya puestas, con el desastre que podía resultar. El resultado en la foto está...

Después del verano, de la saturación que había tenido con la pintura, llamé a Barcelona para que me devolviesen el cigüeñal, había llegado el momento de tomar otros caminos. Durante el tiempo que tardaron en devolvérmelo y el de llevarlo a Rectificados Compostela, donde se habían comprometido a arreglármelo, le di un repaso a la Dinamo Marelli 30W 6V: la engrasé, le cambié las escobillas que había comprado en un electricista de los de antes, adaptándolas un poco para que entrasen bien y luego pintando la tapa exterior.

CHAPA E PINTURA 2ª PARTE

       
A primeiros  de maio xa o tiña todo pintado de negro brillante, ata a parte do depósito que ía ir en negro. Tiven que tomar a decisión de non cromar o depósito, xa que o estado da chapa non o permitía. Quedaría nun gris perlado ou algo semellante.

   
O depósito, medo me daba!, xa conseguira as pegatas e as xeonlleiras de goma que levaba nos laterais. Tivera que facerlle as pletinas laterais para suxeitar as gomas (non había nin rastro delas) que conseguira nunha páxina italiana, xunto coas gomas das estribeiras. Todo ía ben...ata que me liei  cos filetes do depósito ao querer facelos pintados.
                                             
Depósito antes de facerlle os filetes.
Depósito antes de hacerle los filetes
A principios de mayo ya lo tenía todo pintado de negro brillante, hasta la parte del depósito que iba a ir en negro. Tuve que tomar la decisión de no cromar el depósito, ya que el estado de la chapa no lo permitía. Quedaría en un gris perlado o similar.

¡Miedo me daba el depósito!, ya había conseguido las pegatas y las rodilleras de goma que llevaba en los laterales. Tuve que hacerle las pletinas laterales para sujetar las gomas (no había ni rastro de ellas) que había conseguido en una página italiana, junto con las de las estriberas. Todo iba bien...hasta que me lié con los filetes del depósito al querer hacerlos pintados.

CHAPA E PINTURA 1ª PARTE


Dálle que dálle á pasta e á lixa de auga, traballo de chinos. O gardacadeas tamén me dera o seu traballo, fixéralle o enganche traseiro de novo. Como se pode ver na foto de abaixo, todo estaba preparado para emprimar e logo pintar a finais do mes da abril do 2018.
                                           
                                                             

Agora tocaba o que menos me gustaba, pintar a pistola. Xa che levo pintado ben, pero cando os medios son escasos, é facil cagala, aínda que á pintura acrílica de dous compoñentes que usei,  xa lle tiña pillado o punto a esas alturas. Cando non se ten un sitio acondicionado, hai  que buscar o lugar e o día.                        



Material coa imprimación.
Material con la imprimación

Dale que te pego a la pasta y a la lija de agua, trabajo de chinos. El cubre cadenas también me había dado mucho trabajo, tuve que hacerle el enganche trasero de nuevo. Como se puede ver en la foto de abajo, ya estaba todo preparado para imprimar y pintar después a finales del mes de abril de 2018.

Ahora tocaba lo que menos me gustaba, pintar a pistola. Llevo pintado mucho, pero cuando los medios son escasos, es fácil cagarla, aunque a esta pintura acrílica de dos componentes que usé ya le tenía pillado el punto a estas alturas. Cuando no tienes un sitio acondicionado hay que buscar el lugar y el día.

jueves, 26 de marzo de 2020

REFACENDO OS GARDALAMAS

Detalle da bisagra, con remaches de cobre.
O cegoñal seguía sen dar sinais de vida a primeros do 2018 así que  púxenme  co máis latoso, valla a redundancia, "chapa e pintura". Tiña moitas cousas que corrixir: ao gardalamas dianteiro volverlle a poñer os tirantes como de orixe (modificados cando lle puxeran a forquiña telescopica dos 50); ao gardalamas traseiro había que devolverlle o glamur da bisagra (soldárano. cousas do carallo). Aquí teño que facer un apuntamento sobre a man de meu pai co martelo e a zafra ("yunque") porque xa lle tivera que facer unha das caixas de ferramenta laterais porque cando a mercou xa viña sen unha delas.

A moto estaba achegándose á orixinal
La moto se estaba acercando a la original


El cigüeñal seguía sin dar señales de vida a principios de 2018, así que me puse con lo más latoso, valga la redundancia: chapa y pintura. Tenía muchas cosas que corregir: al guardabarros delantero tenía que ponerle de nuevo los tirantes como los de origen (modificados cuando le pusieron la horquilla telescópica de los años 50); al guardabarros trasero había que devolverle el glamour de la bisagra (lo habían soldado, cosas de entonces). Aquí tengo que hacer un apunte sobre la mano de mi padre con el martillo y el yunque, porque ya le había tenido que hacer una de las cajas de herramientas laterales porque la compró ya sin una de ellas.

A MAGNETO MARELLI...


Unha cousa que empecei a facer dende o principio foi poñerme a buscar en ebay.it nas páxinas de recambios de motos de época. Tiña que encontrar varias cousas e o sitio era Italia, como no caso do carburador da foto superior, un Dell´Orto tipo R.A. Tiña que valer para esa cilindrada, ter o vaso á esquerda, a toma de combustible por baixo e dobre tiro superior para o gas e o aire.  A primeira compra, non ía ser a derradeira.
           
A Magneto Marelli, aparato curioso.

Da magneto si que teño recordos de ver o meu pai traballar nela, como algo delicado e que tiña moita importancia no bo funcionamento do motor. A min impoñíame moito o tema, pero a alternativa que tiña era mandarlla a un experto en Barcelona. Como a experiencia que estaba tendo co cegoñal non era boa, decidín facerlle o mantemento eu, xa que daba chispa e igual non facía falla reimantala. Claro está, informeime do tema no foro de lamaneta con Jorge Galán. Como din, hai días deses que é mellor estar quieto, e o día que decidín abrila, era un deses. Cargueime a pipa, e tiven que conseguir outra en Italia, en Valenti Motorestauri.

Una cosa que empecé a hacer desde el principio fue ponerme a buscar en ebay.it en las páginas de recambios de motos de época. tenía que encontrar varias cosas y el sitio era Italia, como el caso del carburador de la foto superior, un Dell´Orto tipo R.A. Tenía que servir para esa cilindrada, tener el vaso a la izquierda, la toma de combustible por abajo y doble tiro superior para el gas y el aire. La primera compra no iba a ser la última.

De la magneto sí que tengo recuerdos de ver a mi padre trabajar en ella, como algo delicado y que tenía mucha importancia en el buen funcionamiento del motor. A mí me imponía mucho el tema, pero la alternativa que tenía era mandársela a un experto en Barcelona. Como la experiencia que había tenido con el cigüeñal no era buena, decidí hacerle yo mismo el mantenimiento, ya que daba chispa y no hacía falta reimantarla. Claro está, me informé del tema en el foro lamaneta con Jorge Galán. Como suele decirse, hai días en los que es mejor estar quieto, y el día que decidí abrirla, era uno de esos. Me cargué la pipa y tuve que conseguir otra en Italia, en Valenti Motorestauri

miércoles, 25 de marzo de 2020

FACENDO O PEDAL DE ACENDIDO



Nesta foto pódese apreciar o estado no que estaba o foco que tiña a moto; xa lle tapara os buratos dos accesorios cunhas platinas estañadas. Non era o orixinal. En canto ao pedal de acendido, o que tiña a moto xa non se sabía moi ben o que era, do reparado que estaba, así que fixen un novo botando man dunha biela dunha Mobyletta, dándolle forma na fraga. Aproveitei tamén un tubo que tiña pola casa para tapar o muelle de retorno, que adaptei dun dunha lavadora vella e, cun parafuso axeitado e todo ben soldado e pulido, o traballo estaba rematado.




Como se pode ver, a foto superior do despece do cambio foi moi importante tanto para o deseño da panca de marchas,  como para a de arranque, así como para o traballo de adaptación de todos os elementos e engranaxes do cambio en si.

En esta foto se puede apreciar el estado en el que estaba el foco que tenía la moto; ya le había tapado los agujeros de los accesorios con unas pletinas estañadas. No era el original. En cuento al pedal de encendido, el que tenía la moto ya no se sabía muy bien lo que era, de lo reparado que estaba, así que hice uno nuevo echando mano de una biela de una Mobyletta, dándole forma en la fragua. Aproveché también un tubo que tenía por casa para tapar el muelle de retorno que adapté de una lavadora vieja, y con un perno apropiado y todo bien soldado y pulido, el trabajo estaba finalizado.

Como podéis ver, la foto superior del despiece del cambio fue muy importante tanto para el diseño de la palanca de marchas, como para la de arranque, así como para el trabajo de adaptación de todos los elementos y engranajes del cambio en si.

martes, 24 de marzo de 2020

PLANTEXANDO O PEDAL DO FREO E OS SOPORTES DO FARO



Unha vez rematar a panca de marchas había que facer o pedal do freo, por sorte tiña o gravado del manual, xunto con primeiros planos dalgunha moto para tomar medidas. Agora tocaba acender a fraga do meu pai, que recordos...

                                   
   
Xa estaba o pedal feito e o soporte do faro dianteiro en marcha, a golpe de fraga e aproveitando un pedal de Vespa roto que tiña polo garaxe. Aquí si que tiña a parella para mirar. Só quedaba levalo a soldar.

Una vez terminada la palanca de marchas había que hacer el pedal del freno, por suerte tenía el grabado del manual y primeros planos de alguna moto para tomar medidas. Ahora tocaba encender la fragua de mi padre, que recuerdos...

Ya estaba el pedal hecho y el soporte del faro delantero en marcha, a golpe de fragua y aprovechando un pedal de Vespa roto que tenía en el garaje. Aquí si que tenía la pareja para mirar. Sólo quedaba llevarlo a soldar.