martes, 24 de marzo de 2020

PRIMEIROS ARRANXOS


A mediados de marzo do 2017, despois de estar pescudando por aí, decidín mandar o cegoñal da moto a reparar á Rectificadora Bertran, en Barcelona (recomendárama Julian). Foi unha mala decisión porque esta  empresa estaba pasando por unha mala época e tiña unha máquina que non daban arranxado e que era necesaria para facer o meu traballo. Así me tiveron dándome largas ata setembro do 2018.
Nese tempo adiqueime primeiro, a preparar os elementos da forcanza para levar a cromar, decidir que facía co guiador, se cromalo ou pintalo, dado o seu estado, se cortarlle esas manetas que alguén lle soldara e que non eran orixinais segundo o manual; decidir que facía coas cazoletas da dirección que estaban gastadas, e que non encontraba nada á venda parecido nin para adaptar; mudar de opinión despois de falar con Manuel Parra, sobre se mercar as lamias novas a Inglaterra, pois a dianteira estaba bastante picada, e acabar decidindo manter as orixinais pintándoas de negro.
As cazoletas foron o primeiro que me estresou, non atopaba nada que puidera adaptar para renovalas, que era a miña intención de partida, así que cambiei o plantexamento ao atopar unhas que me podían valer para abaixo, xusto onde traballa máis a dirección, e facendo un brico dos meus, engadirlle o gardapó que lle faltaba, dun resto dunha rodela dunha secadora que tiña pola casa. Quedábanme as cazoletas superiores, ás que lle pasaría a Dremel e punto.Tiñan gravado o ano de fabricación...1936.
Chegaba a primavera, bo tempo para pintar, e eu tiña xa preparado o material da forcanza para levar a cromar e os primeiros elementos da moto para pintar en negro brillante. Non tiña pensado facer unha moto militar non, tiraría pola versión civil.

                                                       
Forcanza de Paralelogramo

                                      Horquilla de paralelogramo


A mediados de marzo del 2017, después de estar investigando por ahí, decidí enviar a reparación el cigüeñal de la moto a la Rectificadora Bertrán, en Barcelona (me la había recomendado Julián). Fue una mala decisión, porque esta empresa estaba pasando por una mala época y tenía una máquina que no conseguían reparar y que era necesaria para hacer mi trabajo. Así me tuvieron dándome largas hasta septiembre del 2018.

Durante ese tiempo me dediqué en primer lugar, a preparar los elementos de la horquilla para llevarla a cromar, a decidir que hacía con el manillar, si cromarlo o pintarlo (dado su estado), si cortarle esas manetas que alguien le había soldado y que según el manual no eran originales; decidir que hacer con las pistas de la dirección que estaban gastadas, y que no encontraba a la venta nada parecido para adaptar; cambiar de opinión después de hablar con Manuel Parra sobre si comprar en Inglaterra las llantas nuevas, porque la delantera estaba bastante picada, y acabar decidiendo mantener las originales pintándolas de negro.

Las pistas fueron lo primero que me estresó. No encontraba nada que pudiera adaptar para renovarlas, que era mi primera intención, así que modifiqué el planteamiento al encontrar unas que me podían valer para abajo, justo en donde trabajaba más la dirección, y haciendo uno de mis bricos le añadí el guardapolvo que le faltaba, del resto de un rodillo de una secadora que tenía por casa. Me quedaban las pistas superiores, a las que le pasaría la Dremel y punto. Tenían grabado el año de fabricación...1936.

Llegaba la primavera, buen tiempo para pintar, y yo ya tenía preparado el material de la horquilla para llevar a cromar y los primeros elementos de la moto para pintar en negro brillante. No tenía pensado hacer una moto militar, no, tiraría por la versión civil.


No hay comentarios:

Publicar un comentario