lunes, 23 de marzo de 2020

O PROBLEMA DA BIELA

Detalle do codo do cegoñal (rodeado en vermello) algo picado, e detalle do interior da biela (en vermello tamén) onde os rodetes fixeran cama.O asunto consistía en buscar un rodamento moderno que encaixara ben, permitindo rectificar tanto o codo no exterior coma a biela no interior.

Detalle del codo del cigüeñal (rodeado en color rojo) un poco picado, y detalle del interior de la biela (en rojo también) donde los rodillos habían hecho cama. El asunto consistía en buscar un rodamiento moderno que encajara bien, permitiendo rectificar tanto el muñón en el exterior como la biela en el interior.
Estaba claro que era un proxecto a longo prazo, tanto polo complicado do chollo  (facer pezas, buscar outras, levar a rectificar e cromar...), como polo custo económico.
Desmontei a moto por completo, abrin o motor e fun dereito a polo que me dixera meu pai  "petaba a biela". Non estaba errado, a biela tiña xogo. Este proceso que acababa de comezar, estaba producíndome moitos sentimentos, lembranzas de moitas horas co meu pai alí no garaxe. Estaba intuíndo  que xa estaba preparado para facer este traballo, que tiña a capacidade necesaria  e os anos..., estaba facendo cousas que lle vira facer a el. Despois de todo levava toda a vida arranxando o que se estropeaba ao meu arredor, montando as miñas bicis, reparando as miñas motos, os meus coches, os meus electrodomésticos...fun sempre un restaurador por imitación, e en moitas ocasións por necesidade tamén. 
 Mirándoo agora con perspectiva, a verdade é que menos mal que a cousa foi lenta e me deu a oportunidade de irme ilustrando e mudar en moitas ocasións de parecer. Foi moi importante  dar cos manuais da moto que atopei en Alzavalvole , unha páxina italiana. Lembro que un compañeiro do foro de lamaneta, deume ánimos cando estaba empezando e díxome que montara a moto en branco, sen pintar nin cromar para non levar sorpresas. A idea era boa si, pero como me faltaban pezas esperar tanto non tiña sentido. Tiña que ir sacando traballo adiante mentres mandaba a biela a reparar.                                
                                                                 
Cegoñal Bianchi 500
Cigüeñal Bianchi 500


Estaba claro que era un  proyecto a largo plazo, tanto por lo complicado de la labor  (hacer piezas, buscar otras, llevar a rectificar y cromar...), como por el coste económico.
Desmonté la moto por completo, abrí el motor y fui directo al fallo que me había dicho mi padre: la biela golpeaba. No estaba equivocado, la biela tenía holgura. Este proceso que acababa de comenzar me estaba produciendo muchos sentimientos, recuerdos de muchas horas con mi padre en ese mismo garaje. Estaba empezando a intuir que ya estaba preparado para empezar este trabajo, que tenía la capacidad y los años necesarios...estaba haciendo cosas que ya le había visto hacer a él. Después de todo, llevaba toda mi vida arreglando todo lo que se estropeaba a mi alrededor, montando mis bicicletas, arreglando mis motos, mis coches, mis electrodomésticos...fui siempre un restaurador por imitación, y en muchas ocasiones por necesidad también.

Mirándolo ahora con perspectiva, la verdad es que menos mal que la cosa fue lenta y me dio la oportunidad de ir ilustrándome y de cambiar de opinión en muchas ocasiones.  Fue muy importante encontrar los manuales de la moto en Alzavalvole, una página italiana. Recuerdo que un compañero del foro de lamaneta me animó cuando estaba empezando y me dijo que montara la moto en blanco, sin pintar ni cromar para no llevar sorpresas. La idea era buena, sí, pero como me faltaban piezas esperar tanto no tenía sentido. Tenía que ir sacando trabajo adelante mientras me reparaban la biela.

No hay comentarios:

Publicar un comentario